Omdat mijn maat de visdag had afgezegd vanwege zijn werk, belde ik een paar vrienden of ze zin hadden om mee te gaan. Te kort op de bal bleek, verschillende wilden wel maar konden niet, waaronder Haakon Nadorp die nu wel dik spijt heeft! Ha ha. Het zag er maar uit dat ik alleen op stap zou gaan. In de avond belde ik nog naar Nico over wat zijn plannen waren, bleek dat die geen maat had voor de zaterdag. Het aantal Beaufort en de windrichting deed mij besluiten om met Nico mee te gaan.
Verschillende keren hebben we in de winter het water bezocht waar we zouden gaan vissen, echter met wisselend succes. Nico haalde de mooiste dagen er uit, ik vooral de slechtste. Klagen deed ik niet want de vissen die ik er gevangen heb waren mooi. Er hing wel een beetje een vloek over mij, telkens ik met Nico meeging was het slecht en dat blijft hangen.

Bij toeval en door de weersomstandigheden zouden we dus nu samen terugkeren, en het was er bonk op! Verschillende stekken waar ik vroeger leuk baars kon vangen zijn nu eerder snoekbaarsstekken geworden. Een enkele stek levert soms nog eens een baars op, en die soms maakt het net interessant. Waarom is het soms en niet regelmatig?
Omdat ze er maar onregelmatig komen is het moeilijk uit te vinden wanneer, zeker omdat het niet je thuiswater is waar je wekelijks vist. Wat doe je dan in zo een situatie? Juist, verschillende malen terugkeren per dag op dezelfde stek en dat werd dus net ons succes!
Aanvankelijk begon het niet zo best en een kleine snoekbaars was als eerste de klos op de Rigwalker. Daarna deden we enkele stekken aan en bleef het maar akelig stil. Door terug onze stekken te herhalen werd er al snel een mooie snoekbaars gevangen door Nico. Het volgende stekje was een oude baarsstek waar we in de morgen ook al hadden gevist, echter nu klapte er meteen een prachtige baars op mijn Rigwalker. Omdat de baars zo nipt gehaakt zat wilde Nico hem wel landen. Vastberaden wachtte Nico het juiste moment af en greep de baars snel in de bek! Bedankt makker! Het zweet brak mij uit toen ik deze gigant zag bovenkomen en nog erger dat die zo nipt gehaakt was! De lat werd zeer hoog gelegd want deze gigant was zomaar even 52cm!

Koud zweet maakte plaats voor euforie en beiden maakten we wat vreugdekreten of whatever. De vloek begon stilaan te verdwijnen. De volgende baars was voor Nico en haalde 47cm. Hij pakte uit met de dropshot en een queezer en dat werkte! Er volgde nog mooie en kleinere snoekbaarzen, zowel bij Nico op de droshot als bij mij op de shad.
Toen ik mijn laatste baars haakte op het einde van de dag wist ik meteen dat dit een zware zou zijn. Kopschuddend bleef deze diep en ik voelde de haak ook uitscheuren! Angstig en voorzichtig probeerde ik de dril af te maken. Toen deze baars zich even liet zien werd de spanning te top gedreven, wat ik voelde bleek waar, echt nip gehaakt! Nico wist daar wel raad mee en ik vertrouwde hem daar volledig in. Prachtig geland makker, wat een beauty! Zoals ik al dacht uitgescheurd maar gelukkig nog terug nipt gehaakt! Dit zou de grootste voor mijn seizoen worden, met 53cm de euforie ten top!
Nico zou nog een 50er landen, en als die staart er nog helemaal had aangestaan was die beslist ook misschien wel 51 of 52 cm, zie zelf op de foto!

In ieder geval een onvergetelijke euforische Molkens Hoeben visdag die we nooit meer gaan vergeten. Met nog tal van toffe vrienden die ook die dag op het water waren en Natuurlijk afgesloten in Frituur de Wissel!